Trudne warunki lokalowe: przepełnione sale lekcyjne, ciasne korytarze, zniszczona stolarka okienna i drzwiowa oraz zagrażające bezpieczeństwu uczniów pomieszczenia szkolne sprawiły, że o generalny remont szkoły zabiegano już od początku lat 80-tych. Dokonano ekspertyzy technicznej budynku, w wyniku której stwierdzono, że szkoła powinna być remontowana. Władze oświatowe, z braku funduszy, nie zdecydowały się na remont kapitalny, lecz przez kilka lat dokonywano doraźnych remontów.
Ówczesny dyrektor szkoły Krzysztof Głowacki wciąż zabiegał o zgodę na modernizację i przebudowę budynku. Od grudnia 1988 r. walkę o lepsze warunki pracy kontynuowała nowo mianowana dyrektor szkoły – Bożena Włodarczyk Ostateczną decyzję o rozbudowie i remoncie kapitalnym placówki podjął Kurator Oświaty i Wychowania w Łodzi doktor Edmund Wawrzyński, który od samego początku życzliwie wspierał tę inicjatywę, a jego cenne uwagi i sugestie pozwoliły lepiej wykorzystać przyznane środki finansowe.
Kuratorium Oświaty i Wychowania w Łodzi jako główny inwestor rozbudowy szkoły, zleciło Miejskiemu Zespołowi Ekonomiczno-Administracyjnemu Szkół w Pabianicach obsługę inwestycyjną ósemki. Po rozwiązaniu MZEAS, od 30 stycznia 1991 roku obowiązki te przejęła jako inwestor zastępczy dyrektor SP8 p. Bożena Włodarczyk.
Pierwszy etap modernizacji rozpoczął się w maju 1989 roku. Wyremontowano i zmodernizowano kotłownię, dokonano zmiany ogrzewania węglowego na gazowe, oddano do użytku pełnowymiarową salę gimnastyczną (12×24 m) oraz blok dydaktyczny z czterema salami lekcyjnymi, przestronnym i jasnym korytarzem (na I piętrze), a także trzy pracownie: techniczną, chemiczną i fizyczną, świetlicę szkolną, gabinet stomatologiczny i lekarski (na parterze). Ten etap został zakończony został w październiku 1992 roku. W otwarciu nowego obiektu uczestniczyły władze kuratorium i samorządowe, a ksiądz proboszcz Jan Szuba, Dziekan Dekanatu Pabianickiego, poświęcił nowy obiekt szkolny. Dyrektorzy pabianickich podstawówek, po obejrzeniu siedmiu przestronnych klas i sali gimnastycznej, zgodnie wystawili ocenę celującą. Podobnego zdania byli przedstawiciele kuratorium i pabianickiego ratusza.
Następnym etapem remontu było oddanie do użytku w 1994 roku węzła żywieniowego, tj. kuchni wraz z zapleczem oraz stołówki szkolnej.
Ostatnim etapem, który zakończył się 16 stycznia 1996 r. był remont budynku głównego przeznaczonego dla klas I – III, mieścił się w nim także pokój nauczycielski, gabinet dyrektora i wicedyrektora, pedagoga, sekretariat, księgowość, biblioteka szkolna.
Generalny wykonawca całościowego remontu szkoły – to firma „Wies-Bud”, której właścicielem był pan Wiesław Jabłoński.
Szkoła miała wielu przyjaciół, którzy podczas budowy wspomagali ją finansowo. Byli wśród nich: Spółdzielnia Inwalidów „Suwary”, PPUH Eksport–Import ”Edbol”, „Wies-Bud”.
Pomimo wieloletniej pracy w ciężkich warunkach lokalowych, przy prowadzonym jednocześnie remoncie, praca dydaktyczno-wychowawcza przebiegała bez zakłóceń, chociaż zajęcia dydaktyczne trwały do późnych godzin popołudniowych.
Dzięki przeprowadzonej rozbudowie placówki, wszyscy, nawet najwięksi pesymiści przekonali się, że „Ósemka” – mimo wiekowych murów – jest piękną i nowoczesną szkołą.