Budynek obecnej Szkoły Podstawowej nr 8 w Pabianicach zawsze służył celom edukacyjnym. To jedna z najstarszych szkół w naszym mieście. W okresie II Rzeczpospolitej także mieściła się w nim szkoła. Po zakończeniu II Wojny Światowej, już 15 lutego 1945 r. rozpoczął się w murach tej placówki pierwszy powojenny rok szkolny polskiej edukacji, który zakończył się 12 lipca 1945 r. W czasie pięciu miesięcy zrealizowano materiał całego roku szkolnego. Do szkoły uczęszczało wówczas 500 uczniów, którzy uczyli się w 12 klasach. Zajęcia prowadzili następujący nauczyciele: Julia Parzonkówna, Wiktoria Owczarkówna, Bronisława Dulkowska, Anna Wilczyńska, Pelagia Szadkowska, Helena Funkiewicz, Irena Adamkiewicz, Halina Jankowska, Stefan Misiewicz. Pierwszym kierownikiem SP8 był Stanisław Rąbalski.
W następnym roku szkolnym tj. 1945/46 szkołą kierował Bronisław Trojnarski. Zwiększyła się kadra pedagogiczna, która liczyła 12 osób. Liczba klas pozostała bez zmian. W niektórych klasach w ciągu tego roku szkolnego realizowano program przyspieszony. Szkoła liczyła 491 uczniów. W Księdze Uczniów pod numerem 1 została zapisana Barbara Bieńkowska.
Z informacji zawartych w w/w księdze wynika, że spora grupa uczniów urodziła się na terenie Niemiec, gdzie ich rodzice, z różnych powodów, przebywali podczas trwania wojny. Niektórzy przybyli lub powrócili do Pabianic z różnych miejsc Polski np. Biała Podlaska, Słupsk, Opole, Pruszków, Wrocław, Świnoujście, Bydgoszcz.
W czerwcu 1946 r. uczniowie naszej szkoły uczestniczyli w wycieczce do Warszawy i Wilanowa. Pod koniec roku szkolnego liczba uczniów zmniejszyła się do 424, ponieważ część rodzin wyjechała na Ziemie Odzyskane lub przeprowadziła się do innej części miasta. W szkole działała już biblioteka posiadająca 416 książek. Pierwszy wpis do księgi inwentarzowej pojawił się 5 maja 1946 roku. Pod numerem pierwszym wpisano książkę „Czerwone węże” Heleny Boguszewskiej. Od lutego 1946 r. 50 % uczniów objętych zostało dożywianiem (chleb smarowany i biała słodzona kawa).
W latach 1946/1950 szkołą w dalszym ciągu kieruje Bronisław Trojnarski, zwiększa się liczba nauczycieli oraz uczniów. Rośnie liczba uczniów objętych lepszym niż dotychczas dożywianiem (bułka z wędliną, serem, masłem i powidłami). W szkole prężnie działa koło PCK (liczy ono 267 uczniów) oraz biblioteka szkolna, gdzie odbywają się wystawy, poranki, konkursy, wizyty dzieci wiejskich. Nasza szkoła gościła pisarzy: Gustawa Morcinka i Arkadego Fiedlera. Odbyło się także spotkanie z pisarzem pilotem Januszem Meissnerem. Nasi uczniowie zwiedzali również ruchomą wystawę gospodarczą. W szkole działało harcerstwo. Harcerze pomagają słabszym uczniom w nauce, upiększają otoczenie szkoły. Samorządy klas siódmych wykonują pomoce naukowe dla klas młodszych. Dzięki rodzicom wzbogacił się księgozbiór biblioteczny.
W latach 1950/1960 szkoła zyskuje opiekuna. Są to zakłady produkujące żarówki. W szkole działa już stołówka i świetlica szkolna Zwiększa się liczba oddziałów do 21 w 1960 roku tj. 821 uczniów.
Przeprowadzono zbiórkę zabawek i pomocy naukowych dla dzieci koreańskich. Dzięki staraniom kierownika Wydziału Oświaty p. Czesława Owczarka szkoła została rozbudowana: przybyły 2 sale lekcyjne, sala widowiskowa i sala gimnastyczna. Nowy zakład opiekuńczy – Miejskie Zakłady Przemysłu Terenowego ofiarowały szkole 57 kompletów strojów ludowych.
Nie samą nauką żyli nasi uczniowie – odbywały się liczne wycieczki m. in. do Trójmiasta, Warszawy, Krakowa, Wieliczki, Zakopanego, Nowej Huty i Malborka.
Lata 1961 – 1971
W tym okresie SP8 aktywnie wspomaga fundusz budowy szkół tysiąclecia. W samej szkole trwa remont. Zakład opiekuńczy zainstalował hydrofor. Dzięki funduszom inwestycyjnym i pomocy Komitetu Rodzicielskiego, Wydziału Oświaty w szkole założono centralne ogrzewanie. Rodzice naszych uczniów wykonali także następujące prace: pomalowali ogrodzenie z siatki, bramę, drzwi wejściowe, 5 tablic, pulpity ławek, ekran w sali rekreacyjnej. Urządzili loterię fantową i dochód przeznaczyli na pomoce naukowe. Dla świetlicy szkolnej zakupili lodówkę. Ważnym wydarzeniem w życiu szkoły było przekazanie przez Komitet Rodzicielski telewizora marki „Lotos” wartości 14.000 zł, który stanowił wydatną pomoc w realizowaniu pracy dydaktyczno-wychowawczej. Komitet Rodzicielski wspomagał również pracę wychowawczą poprzez kontrolę frekwencji uczniów na zajęciach szkolnych. Rady klasowe przeprowadzały rozmowy w domach rodziców, „którym dość często trzeba było przypominać o ich obowiązkach”[1].
Przy współudziale zakładu opiekuńczego zorganizowano zajęcia praktyczne dla uczniów na terenie zakładu poligraficznego, odzieżowego i narzędziowni. Zajęcia te odbywały się do chwili oddania przez kierownika szkoły pomieszczenia wyposażonego w odpowiednie oprzyrządowanie do prowadzenia zajęć praktycznych na terenie szkoły.
W roku 1966 młodzież naszej szkoły przepracowała 12 godzin przy budowie kąpieliska przy ulicy Bugaj.
Z roku na rok rośnie liczba uczniów i w naszej ”ósemce” robi się coraz ciaśniej…
Lata 1972- 1982
Uczniowie naszej szkoły – oprócz nauki – czynnie uczestniczyli w pracach na rzecz miasta. Szkoła podpisała porozumienie patronackie nad obiektami zieleni miejskiej:
– skwer przy ul. Szewskiej róg ul. Warszawskiej
– skwer przy ul. Warszawskiej (od ul. Sobieskiego do ul. Poprzecznej)
– skwer przy ul. Warszawskiej przy kiosku Ruchu.
W okresie przerwy jesiennej, w ramach prac społeczno-użytecznych, uczniowie pracowali w fabryce POLAM, składali i sortowali opakowania w Poligraficznej Spółdzielni Pracy, składali ubrania w Zakładach Palla, porządkowali groby żołnierzy polskich i radzieckich na cmentarzu.
Zgodnie z wcześniej ustalonym harmonogramem młodzież naszej szkoły uczestniczyła w apelach, akademiach i spotkaniach np. Dzień Nauczyciela, Dzień Kobiet, Dzień Dziecka, święto Pracy, święto Wojska Polskiego, Dzień Milicjanta. Coroczną atrakcją dla naszych uczniów była zabawa choinkowa oraz wycieczki krajoznawcze.
W roku szkolnym 1980/81 oddano do użytku nowe sanitariaty, odnowiono salę widowiskową, odświeżono niektóre pomieszczenia, uszlachetniono nawierzchnię boiska szkolnego oraz urządzono pracownię klasy „O” i nową szatnię. Wszystkie te prace wykonano przy wsparciu Przedsiębiorstwa Budownictwa Komunalnego, Spółdzielni „Odbudowa” oraz Zarządu Dróg i Mostów. Szkoła nasza ma wielu sojuszników i przyjaciół. Najbardziej oddanym i serdecznym opiekunem szkoły była Spółdzielnia Tkacko-Dziewiarska im. L. Pakina. Załoga i renciści ufundowali uczniom „ósemki” 3 książeczki mieszkaniowe PKO. Przy pomocy kierownictwa spółdzielni rozwiązywanych jest w szkole wiele problemów natury technicznej i gospodarczej. Kolejny gest Spółdzielni im. Pakina to zakup na kwotę 10.000 zł wyprawek szkolnych dla uczniów klas „O”. Dzieci otrzymały zeszyty, bloki, kredki, papier kolorowy. Wyasygnowała również 20 000 zł na dodatkowe zajęcia nauki pływania dla uczniów klasy siódmej. Takiego opiekuna można było nam pozazdrościć.
Drugim niepisanym opiekunem „ósemki” jest Zakład Budowy i Remontu Maszyn Drogowych ”Madro”, którego pomoc była wysoko ceniona w szkole.
Nieocenioną pomocą służyli rodzice naszych uczniów, m.in. Zbigniew Czerwiński, Marian Maciaszek, Ryszard Hilszer, Stanisław Kaczorowski, Witold Fokt, Stanisław Zdziech, Stanisław Jarmakowski, Janusz Hauk, Janisław Kocik, Mieczysław Woszczak, Alicja Pawelska, Stanisław Plesiński, Józef Bałaziński, Marian Karczmarz, Henryk Marczak, Stefania Spirydowicz, Marian Stępień, Barbara Spierzek, Barbara Herman.
Samorząd szkolny pod opieką p. Krystyny Książczyk zorganizował giełdę używanej odzieży dziecięcej. Giełdę odwiedziło wielu rodziców z pociechami. Chętnie dokonywano zakupów. Pani Książczyk zorganizowała także kulig dla młodzieży, która jesienią pomagała przy wykopkach ziemniaków.
Urozmaiceniem w życiu szkoły było spotkanie dzieci klas starszych ze studentami z Palestyny. Goście opowiadali o swoim kraju i jego obyczajach. Nauczyli również liczyć w ich języku.
Dzieci z klas młodszych miały okazję obejrzeć przedstawienie pt. „Przygody drewnianego pajacyka” w wykonaniu Teatru „Pinokio” z Łodzi, który zawitał do naszej szkoły. Odbyła się również wycieczka do Teatru Wielkiego w Łodzi na przedstawienie baletowe „Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków”.
Wycieczka krajoznawcza do Chorzowa to kolejna atrakcja dla naszych uczniów. Dzieci obejrzały seans w Planetarium i wspaniale bawiły się w wesołym miasteczku.
Z okazji Dnia Edukacji Narodowej nasi nauczyciele zostali uhonorowani Nagrodą Inspektora Oświaty i Wychowania. Byli to: Jadwiga Keller, Zofia Rymer i Anna Żuber.
W roku szkolnym 1981/82 szkoła liczyła 506 uczniów.
Na nadzwyczajnej Radzie Pedagogicznej dyrektor Jan Rojszczak zadecydował, że ze względu na stan wojenny w szkole pełnione będą całodobowe dyżury pracowników szkoły, a w okresie ferii świątecznych pracować będzie świetlica oraz biblioteka szkolna. Dzieciom zapewniono opiekę i ciepłe posiłki. Zawieszono też działalność niektórych organizacji szkolnych, między innymi Samorządu Uczniowskiego
Jesienią w naszej szkole został utworzony XV Szczep ZHP, utworzono drużyny zuchowe i harcerskie, Szczep wziął udział w jesiennym złazie harcerskim, zorganizował wspólnie z samorządem Andrzejki, po ogłoszeniu stanu wojennego harcerze pomagali przy dostarczaniu paczek zagranicznych ludziom z ramienia PCK.
Szkolne Koło PCK brało udział w akcji pomoc dla powodzian, utrzymywało kontakty z osobami starszymi, samotnymi w myśl hasła „Niosąc pomoc dajesz radość”.
Kółko turystyczne nawiązało kontakt z PTTK, dzieci uczestniczyły w 3 rajdach, w których zajęły czołowe miejsca.
Działający teatrzyk szkolny przygotował 2 inscenizacje „Gość w piórniku” i „Wieczór dobrych wróżek”. Uczniowie byli 2 krotnie w teatrze na bajce „Czarodziej” i „Królewna Śnieżka”.
W bieżącym roku rozpoczęło także działalność szkolne koło techniczne, poświęciło ono wiele zajęć na naprawę i konserwacje narzędzi i urządzeń z pracowni zajęć praktyczno-technicznych. W szkole działa akcja „szklanka mleka”. Pierwszy koncert Filharmonii Łódzkiej został zorganizowany 14 września 1983 r. Tematem koncertu była muzyka renesansu.
W roku szkolnym 1982/83 nastąpiła zmiana dyrektorów szkoły. Zostali nimi Jerzy Frachowicz i z/ca Krzysztof Głowacki.
Szkoła liczyła 558 uczniów.
Lata 1983-1993
Od maja w roku szkolnym 1983/84 szkoła zaczęła pracować przez 5 dni w tygodniu, a w soboty odbywały się dyżury nauczycieli. Klasy ”0„ zostały przeniesione do bloków przy ulicy Brackiej.
Uczniowie naszej szkoły brali udział w wielu wycieczkach, np. do Łodzi do ZOO i do teatru, do Warszawy, Chorzowa, w Bieszczady. Od wielu lat harcerze naszej szkoły nie mieli „własnego kąta”. Problem ten został rozwiązany w roku szkolnym 1983/84.
W roku 1984/85 dyrektorem zostaje Krzysztof Głowacki, zastępcą Maria Poseł. Szkoła liczy 607 uczniów. Nadal uczniowie naszej szkoły biorą udział w koncertach filharmonii na terenie naszej szkoły.
Po raz kolejny harcerze zorganizowali giełdę rzeczy używanych oraz pomagali przy wykopkach. Obie akcje były udane. Giełda wzbogaciła kasę szczepu o 930 zł, zaś za pomoc przy zbieraniu ziemniaków harcerzy czeka wspaniały kulig. Biwak 2-dniowy u Talara koło Dobronia przygotowany przy współpracy z harcerzami – to kolejna frajda dla naszych dzieci. Spanie w namiocie, ogniska, wspólnie zjedzone posiłki, gry i zabawy ruchowe oraz bieg patrolowy – to wspaniałe chwile, których się nie zapomina.
W konkursie „Mój list z widowni” organizowanym przez Towarzystwo Kultury Teatralnej wspólnie z Kuratorium Oświaty i Wychowania oraz Wydziałem Kultury i Sztuki Urzędu Miasta Łodzi brały udział dzieci z naszej szkoły, które stanowiły najliczniejszą grupę z Pabianic. Kolejne sukcesy odnieśli i uczniowie klas I–III, którzy w konkursie recytatorskim ”Świerszczykowe wierszyki” zakwalifikowali się do eliminacji wojewódzkich. II miejsce w finale zajął pierwszoklasista Mariusz Śmiałkowski.
W 1984 r. uruchomiono konto na budowę szkoły w osiedlu Kopernika. Zebrane pieniądze ze zbiórek makulatury w kwocie 4080 zł przekazaliśmy na konto Społecznego Komitetu budowy tej szkoły.
W Ogólnopolskim Rajdzie Świętokrzyskim w 1985 roku brało udział 40 uczestników naszej szkoły.
Nasi wychowankowie czynnie brali udział w zbiórce pieniędzy na budowę Pomnika Szpitala Centrum Zdrowia Matki Polki.
W 1985 r. obowiązki wicedyrektora zaczęła pełnić pani Bożena Włodarczyk
W związku z trudną sytuacją lokalową szkoły konieczne było przeprowadzenie remontu i rozbudowę placówki. Prace te zainicjował dyrektor Głowacki. Ze względu na remont szkoły w roku szkolnym 1987/88 obowiązywał 6 dniowy tydzień pracy. W roku szkolnym 1988/89 podjęta została decyzja o likwidacji dwóch oddziałów na poziomie klas V i VIII. W tym samym roku zawieszono działalność stołówki szkolnej.
Zmiana na stanowisku dyrektora naszej szkoły nastąpiła 30 grudnia 1988 r., funkcję tę objęła p. Bożena Włodarczyk. Dyrektorem nowo powstałej Szkoły Podstawowej nr 3 został Krzysztof Głowacki. Od 1 września 1989 r. grupa nauczycieli naszej szkoły podjęła pracę w nowej placówce.
W szkole w latach 1983-93 działały prężnie następujące organizacje i koła zainteresowań: LOK, PTTK, SKS, TPD, LOP, PCK, SKO, ZHP, chór szkolny, samorząd uczniowski, koło biologiczne, fizyczne, matematyczne.
11 czerwca 1993 roku w Kuratorium Oświaty i Wychowania w Łodzi odbył się konkurs na stanowisko dyrektora naszej szkoły. Jego rozstrzygnięcie zapewniło dalsze kierowanie szkołą p. Bożenie Włodarczyk.
Lata 1994-1999
W nowym roku szkolnym 1994/95 zmniejsza się liczba oddziałów do 16, a liczba uczniów do 364. Związane jest to z nadchodzącym niżem demograficznym.
W latach 1994–1999 uczniowie nasi odnosili sukcesy na terenie miasta w różnych konkursach i zawodach. Po raz pierwszy we wrześniu 1995 r. nasi uczniowie brali udział w Ogólnopolskiej Akcji „Sprzątanie świata” i od tej pory uczestniczą do chwili obecnej. Pabianickie „Wielkie dyktando” dla szkół podstawowych wśród czwartoklasistów wygrała Paulina Jędrczak. Uczennice naszej szkoły zajęły I miejsce w biegach przełajowych, a w przeglądzie piosenki dziecięcej nasze dziewczyny zajęły I i II miejsce.
W maju 1997 r. uczniowie uczestniczyli w zielonej szkole w Ustroniu Morskim.
14 października 1997 r. odbyły się w naszej szkole Wojewódzkie obchody Dnia Edukacji Narodowej. Godnie podjęto grono dostojnych gości: wojewodę łódzkiego, władze oświatowe łódzkie i miejskie, Prezydenta miasta Pabianic oraz wielu wyróżniających się nauczycieli z całego województwa. Na uroczystości tej nagrodę prezydenta miasta Pabianic Jana Bernera, otrzymała dyrektor Bożena Włodarczyk.
W czerwcu 1999 r. po raz pierwszy pożegnaliśmy klasy szóste, które od września rozpoczęły naukę w gimnazjum.
[1] Fragment dokumentacji Komitetu Rodzicielskiego.