17 września 1939 roku Armia Czerwona bez wcześniejszego wypowiedzenia wojny wkroczyła na teren II Rzeczpospolitej.
Napaść na Polskę była częścią tajnego paktu Ribbentrop-Mołotow, który przed wybuchem II wojny światowej zawarły Niemcy i Rosja. Konsekwencją był IV rozbiór Polski.
Od napaści hitlerowskich Niemiec na Polskę – 1 września 1939 roku, zdecydowana większość polskich sił zbrojnych była związana wojną z Niemcami o obronne zachodnich granic. Tym samym do obrony przed Rosjanami stanęły tylko nieliczne oddziały Korpusu Ochrony Pogranicza, które jednak zostały rozbite. Siły Polskie nie miały najmniejszych szans na sukces. Dodatkowym problemem były mylące Polaków Deklaracje Rosyjskie, mówiące o wspólnej wojnie z Niemcami. Polacy mieli olbrzymie kłopoty z łącznością, co nie pozwalało uzyskać jakiegokolwiek obrazu sytuacji. Dodatkowo Korpus Ochrony Pogranicza oraz jednostki wojskowe walczące z Rosjanami liczyły tylko około 30 tys. żołnierzy.
Agresja Rosyjska, załamała kompletnie polską obronę. Gdyby nie ona Polska mogła by się bronić jeszcze przez październik. Istniały jeszcze rezerwy czołgów i formowany były jednostki z Rezerwistów. Zbliżała się także jesień, co przy słabej Polskiej infrastrukturze mogły zatrzymać pochód Niemców tak samo jak dwa lata później w Rosji.
Okrutny los czekał mieszkańców zamieszkałych na terenach zajętych przez Rosjan. Inteligencja była zabijana albo wywożona w głąb Rosji. Pozamykano szkoły i uniwersytety.
Po dokonaniu przez ZSRR napaści na Polskę aresztowano ponad 200 tys. Polaków – oficerów, policjantów, ziemian i prawników. Obywateli II Rzeczpospolitej zmuszono do przyjęcia obywatelstwa radzieckiego. Masowe wywózki na Syberię objęły około 1 mln 350 tys. Polaków. Około 22,5 tys. osób polskiej inteligencji – oficerów, policjantów, księży, lekarzy, prawników oraz nauczycieli, zostało uśmierconych m.in. w Katyniu, Charkowie i Twerze.
(kl)
Brak komentarzy