W 1940 roku sowieccy zbrodniarze zamordowali w Charkowie, Katyniu, Smoleńsku i Twerze prawie 22 tysiące polskich jeńców. Od kilkunastu lat 13 kwietnia w szczególny sposób wspominamy zabitych przez NKWD.
W 2007 roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustanowił 13 kwietnia Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej – oficerów Wojska Polskiego, żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza, funkcjonariuszy Policji Państwowej i Straży Więziennej, urzędników i wszystkich innych przedstawicieli polskiej inteligencji, zamordowanych przez reżim sowiecki i pogrzebanych na cmentarzach w Bykowni, Charkowie, Katyniu i Miednoje.
Forteca „Katyń”
Związano do tyłu ręce,
By w obecności kata
Nie mogły się wznieść błagalnie
Do Boga i do świata.
Zakneblowano usta!
By w tej katyńskiej nocy
Nie mogły wołać o litość
Ni wezwać znikąd pomocy.
W podartym jenieckim płaszczu
Martwą do rowu zepchnięto
I zasypano ziemią
Krwią na wskroś przesiąkniętą.
By zmartwychwstać nie mogła,
Ni znaku dać o sobie
I na zawsze została
W tym katyńskim grobie.
Bo tylko świt, który wstawał
Na kształt różowej pochodni
Mógłby wyjawić światu
Sekret ponurej zbrodni…
Bo tylko drzewa nad grobem
Stojące niby gromnice
Mogłyby liści szelestem
Wyszumieć tę tajemnicę.
Bo tylko ta ziemia milcząca,
Kryjąca jenieckie ciała,
Wyznać okrutną prawdę
Mogłaby, gdyby umiała…
(kl)
Brak komentarzy